ایران فایل

محمد علی جمالزاده (1270 اصفهان - 1376 ژنو)، پیشتاز در قصه نویسی نوین و پدر داستان نویسی کوناه ایرانی بود.

با خواندن آثار این نویسنده بزرگ، در می یابیم که بسیاری از ایرانی ها قابلیت های بسیاری در ادبیات و رمان نویسی داشته و دارند و اینکه تا چه اندازه ترجمه آثار ایشان، نویسندگان ما را به دنیا معرفی کرده اند.

اولین مجموعه داستان وی در برلین انتشار یافت. وی در سال 1965 کاندیدای دریافت جایزه نوبل ادبیات شد، اما به این جایزه دست نیافت. داستان‌های وی انتقادی از وضع زمانه، ساده، طنزآمیز و آکنده از ضرب‌المثل‌ها و اصطلاحات عامیانه است.

اصالت جمالزاده لبنانی بود، و از 12 سالگی هم جهت تحصیل به بیروت رفت. در همان زمان بعلت اوضاع سیاسی زمان محمدعلی شاه قاجار، پدرش به همدان و سپس بروجرد گریخت، ولی در آنجا دستگیر و اعدام شد. مجمدعلی، سپس راهی مصر و بعد از آن فرانسه شد. از آنجا به لوزان سوییس رفت و مشغول تحصیل گردید. ادامه تحصیل اش را در دیژون فرانسه انجام داد.

داستان دارالمجانین، اثری بحث اتگیز است. وی در دیباجهٔ دارالمجانین می‌نویسد :

"توی دکان میرزا محمود کتابفروش نشسته بود که پیرزنی تعدادی کتاب برای فروش آورد. شوهر پیرزن به اتهام دزدی از دارالمجانین اخراج شده و از ترس بازخواست متواری است. جمالزاده کتابی از پیرزن می‌خرد. پیرزن به جای سه عباسی طلب جمالزاده، کاغذهای دست‌نویس لوله کرده‌ای به او می‌دهد. جمالزاده بعد از مدتی به سراغ کاغذهای دست‌نویس می‌رود، شروع به خواندن می‌کند و رمان دارالمجانین آغاز می‌شود."

قصه از زبان محمود نقل می شود و تا آخر هم بصورت اول شخص آن را بیان می کند.

اگر به روانشناسی علاقه دارید، خوب است که این داستان را بخوانید. چرا که قصه عاقلی را بیان میکند که خود را به دیوانگی زده و در دارالمجانین خود را بستری کرده، و راهی برای خلاصی از آن ندارد.

دارالمجانین (محمد علی جمالزاده)